[[en]]My exploits were unfortunately not long lived when I marked my brother for life with an egg due to poor eye-hand coordination in combination with my whip. In addition, I soon noticed that crossing the jungle in Dikkelvenne with my fellow explorer and friend Sebastiaan rarely led to the uncovering of historical artifacts. My second chance came in 2009, when Arnoud invited me to go to Guatemala. [[nl]]Mijn heldendaden waren helaas geen lang leven beschoren toen ik ei zo na mijn broer levenslang verminkte door een gebrekkige oog-hand coördinatie in combinatie met mijn zweepje. Bovendien merkte ik al snel dat het doorkruisen van de jungle in Dikkelvenne met mijn collega ontdekkingsreiziger en vriend Sebastiaan zelden leidde tot het blootleggen van historische artefacten. Mijn herkansing volgde pas in 2009, toen Arnoud mij uitnodigde om naar Guatemala te trekken.

[[en]]After an intensive visit to AS Adventure resulting in becoming rich in unnecessary travel attributes, I soon noticed that my definition of "going on an expedition" was slightly different from Arnoud's. No rides through the jungle, no tents at a cozy smoldering campfire and with limited chances of heroic deeds. Instead I did come into contact with slums, street children, drug users and a vigilante armed to the teeth. The mobile school was nowhere to be seen, literally chained by a financial dispute with a corrupt organization. And to make matters worse, my legendary sense of humor was curtailed by the language barrier. So my only comments came from eating local black beans for breakfast. When Arnoud asked me how I liked the expedition after the first week, the only word I could politely say was "special". And had you asked me about the added value of that experience, I would owe you an answer. This brings me to the question that concerns us today. Is undergoing challenging experiences really an added value or do we try to justify it as this to ourselves afterwards? [[nl]]Na een intensief bezoek aan AS adventure en veel onnodige reisattributen rijker, merkte ik al snel dat mijn definitie van ‘op expeditie gaan’ lichtjes afweek van die van Arnoud. Geen ritjes door de jungle, geen tentjes bij een gezellig smeulend kampvuur en ook de kans op heldendaden bleef beperkt. Wel kwam ik in aanraking met sloppenwijken, straatkinderen, druggebruikers en een tot de tanden bewapende burgerwacht. De mobiele school was nergens te bespeuren, die lag letterlijk aan de ketting door een financieel dispuut met een corrupte organisatie. En tot overmaat van ramp werd mijn legendarisch gevoel voor humor beknot door de taalbarrière. Mijn enige uitlatingen kwamen dus door bij het ontbijt lokale zwarte bonen te nuttigen. Toen Arnoud me na de eerste week vroeg hoe de expeditie me beviel, was het enige woord dat ik beleefd kon opwerpen: ‘apart’. En had je mij toen gevraagd naar de meerwaarde van die ervaring, dan zou ik je het antwoord schuldig gebleven zijn. Dat brengt me bij de vraag die ons vandaag ook bezighoudt. Is het ondergaan van uitdagende ervaringen écht een meerwaarde of proberen we die achteraf eerder als meerwaarde aan onszelf te verantwoorden?

[[en]]Fortunately for Arnoud the answer is positive because, let's face it, every friendship has limits. Research on young people shows that the more immersed they are in challenging experiences, for example growing up in a city, the more resiliently they can deal with new challenges. Security services - I’ve had the pleasure of working with several special unit executives through my teaching assignments - immerse themselves in realistic experiences so that they are better prepared for reality. The SAS, a command unit of the British army, takes this quite radically, losing more soldiers during realistic training than in active service. Obviously, I don’t dare take any tips from this last example. Medical personnel also perform realistic simulations from time to time, such as the provincial disaster drills. This immersion, or immersion in experience, offers two advantages. The first advantage is building hardiness (toughness, hardness), the second is building physiological resistance. [[nl]]Gelukkig voor Arnoud is het antwoord positief, want laten we wel wezen; elke vriendschap kent grenzen. Onderzoek naar jongeren wijst uit dat hoe meer zij ondergedompeld worden in uitdagende ervaringen, door bijvoorbeeld op te groeien in een stad, des te meer zij veerkrachtig kunnen omgaan met nieuwe uitdagingen. Veiligheidsdiensten, en ik heb door mijn lesopdracht het genoegen gehad met verschillende leidinggevenden uit speciale eenheden samen te werken, dompelen zich onder in realistische ervaringen zodanig dat ze beter voorbereid zijn op de realiteit. De SAS, een commando eenheid van het Britse leger, trekt dit nogal radicaal door waardoor ze meer soldaten verliezen tijdens de realistische training dan in actieve dienst. Aan dit laatste voorbeeld durf ik vanzelfsprekend geen tips te ontlenen. Ook medisch personeel doet van tijd tot tijd een realistische simulatie, denk maar aan de provinciale rampoefeningen. Deze immersie, of onderdompeling in ervaring, biedt twee voordelen. Het eerste voordeel is het opbouwen van ‘Hardiness’ (taaiheid, hardheid), het tweede is het opbouwen van  fysiologische weerstand.

[[en]]Hardiness consists of three components. The first skill we acquire, after immersion, is our ability to reformulate a challenge as an opportunity. Compare it to my expedition to Guatemala.  When I first encountered a delayed return flight, I cried like a baby that Arnoud had to take care of. Now I see delays as an opportunity to visit an unexpected place, tax free. A second phenomenon is our self-efficacy (self-effectiveness) increases. That is our conviction that we will master a difficult situation. Back to the example of my trip. My overpriced looking camera bag was stolen almost immediately. At least now I have developed the confidence that a theft is not the end of the world. The third component of hardiness is an enhanced sense of control and meaning. The more experience you gain, the more you will view these experiences as actively controllable and positively meaningful. In short, I no longer buy expensive looking camera bags, sorry Camera Express! [[nl]]Hardiness bestaat uit drie componenten. Een eerste vaardigheid die we verwerven na immersie is ons vermogen op een uitdaging te herformuleren als opportuniteit. Vergelijk het met mijn expeditie naar Guatemala; toen ik voor de eerste keer te maken kreeg met een uitgestelde terugvlucht, huilde ik als een baby waarover Arnoud zich moest ontfermen. Nu zie ik vertragingen als kans om een onverwachte plek, waaronder de tax free, te gaan bezoeken. Een tweede verschijnsel is dat ook onze self-efficacy (zelfeffectiviteit) toeneemt. Dat is onze overtuiging dat we ook een moeilijke situatie wel onder de knie zullen krijgen. Terug naar het voorbeeld van mijn reis. Mijn te duur uitziende fototas werd bijna onmiddellijk gestolen. Nu heb ik tenminste het vertrouwen ontwikkeld dat een diefstal niet het einde van de wereld is. De derde component van hardiness is een versterkt gevoel van controle en betekenis. Hoe meer ervaring je opdoet, hoe meer je deze ervaringen gaat beschouwen als actief controleerbaar en des te meer positieve betekenis je eraan geeft. Kortom, ik koop geen duur uitziende fototassen meer, sorry Kamera Express!  

[[en]]The physiological benefits of immersion manifest themselves in better control of your heart rate in challenging situations. I will never forget my first sparring in a boxing ring. I became tired because my heart was working overtime, embarrassing! But that is not all. Your ability to continue to focus on the right actions and thinking patterns also increases with higher physiological resistance. If, like me, you have already followed several skid driving courses (everyone must have a hobby), you will notice that the original reflex is to focus on an obstacle and not on the way out. The more you experience the car skidding, the better you can focus on the ways out and not on the objects. [[nl]]De fysiologische voordelen van immersie uiten zich in het beter onder controle krijgen van je hartslag in uitdagende situaties. Ik zal nooit mijn eerste sparring in een boksring vergeten, ik was al moe doordat mijn hart overuren maakte, gênant! Maar dat is niet alles. Ook je vermogen om te blijven focussen op de juiste handelingen en denkpatronen verhoogt. Als je net als ik al meerdere slipcursussen volgde (iedereen moet een hobby hebben) dan merk je dat de oorspronkelijke reflex is om te focussen op een obstakel en niet op de uitweg. Hoe meer je het al hebt meegemaakt dat de wagen aan het slippen gaat, des te beter je kunt focussen op de uitwegen en niet op de objecten.

[[en]]Finally, your recovery time will also be shorter. After experiencing physical and verbal threats for the first time, my legs continued to tremble uncontrollably afterwards due to the adrenaline. Fortunately, my body learned to control this response so that my unintentional and laughable dance moves are now kept to a minimum. [[nl]]Tot slot zal ook je hersteltijd verkorten. Nadat ik voor de eerste keer met fysieke en verbale bedreigingen te maken kreeg, bleven mijn benen achteraf oncontroleerbaar trillen door de adrenaline. Gelukkig leerde mijn lichaam deze reactie te beheersen zodat mijn onbedoelde en lachwekkende dansbewegingen nu tot een minimum beperkt blijven.      

[[en]]However, there is a "but". Whether or not to undergo challenging activities is not a free ticket to becoming better and stronger. Just immersing yourself in new experiences believing that you will get stronger is naive, not positive. A number of preconditions must be met. [[nl]]Er is echter een ‘maar’. Het al dan niet gedwongen ondergaan van uitdagende activiteiten is geen vrijkaart om daar beter én sterker uit te komen. Gewoon jezelf onderdompelen in nieuwe ervaringen in de overtuiging dat je er sterker uit zal komen is naïef, niet positief. Er moet aan een aantal randvoorwaarden zijn voldaan.

[[en]]A first prerequisite is self-care. One of the most important behaviours is about calming yourself down. When I took part in an unguarded three-day boot camp led by a former soldier, he advised us to sleep and eat whenever and wherever possible. Without sleep - we've all seen Camp Waes - making mistakes is inevitable. Sleep deprivation leads to an exponential increase in medical errors, according to some studies. Therefore, if we want to strengthen or get something valuable from this Corona crisis, we would do well to take care of our sleep hygiene. In our family, for example, we switch off smartphones one hour before we go to sleep. We are already seeing public reports of stress due to days merging into each other, the continuous accessibility and loss of structure. In the first place take action on this, in the organisation and at home. [[nl]]Een eerste vereiste is zelfzorg . Eén van de belangrijkste gedragingen heeft te maken met jezelf tot rust te laten komen. Toen ik op een onbewaakt moment deelnam aan een driedaags bootcamp onder leiding van een voormalig militair, gaf die ons de raad om te slapen en te eten waar en wanneer dat maar kon. Zonder slaap - we hebben allemaal Kamp Waes gezien - is fouten maken onvermijdelijk. Slaapdeprivatie leidt volgens sommige onderzoeken tot een exponentiële toename in medische fouten. Willen we daarom ook uit deze Corona-crisis iets waardevol of versterkend halen, dan doen we er alvast goed aan om onze slaaphygiëne te verzorgen. Bij ons in het gezin schakelen we bijvoorbeeld de smartphones uit één uur voor we gaan slapen. We zien nu al de eerste berichten verschijnen over stress ten gevolge van in elkaar verglijdende dagen, continue bereikbaarheid en het wegvallen van structuur. Ga daar in de eerste plaats mee aan de slag, in het bedrijf én thuis.  

[[en]]A second requirement is to install (after) event reviews. Without reflection, an experience is not a good teacher. Even if we overcome this crisis, the worst thing that can happen to us is that we do not take structured lessons learned from it. To this end, the Israeli military organizes "positive after event reviews" after successful missions. The goal is to not lose yourself in the euphoria but to critically examine why a certain goal was achieved. I try to apply this myself in our family by asking, after a nice day during the lockdown, why this day went well. From this comes recommendations to better get us through the next days. [[nl]]Een tweede vereiste is het installeren van (after) event reviews. Zonder reflectie is een ervaring geen goede leermeester. Zelfs als we deze crisis overwinnen is het slechtste wat ons kan overkomen dat we er niet georganiseerd lessen uittrekken. Daartoe organiseert het Israëlische leger ‘positive after event reviews’ na succesvolle missies. De doelstelling is om zichzelf niet te verliezen in de euforie maar kritisch te bekijken waarom een bepaalde doel werd behaald. Ik probeer dit zelf toe te passen in ons gezin door na een leuke dag tijdens de lockdown de vraag te stellen waarom deze dag wél goed verliep. Hieruit komen dan aanbevelingen om de volgende dagen beter door te komen.

[[en]]And finally, a third success factor is detecting, expressing and discussing emotions. Experience is nothing without feedback. You probably have had, just like me, a teacher with 25 years of experience who managed to give boring lessons. If we fail to express frustration, for example at people who flout the rules, our chances of tackling it better in the future are very limited. Leaving it to the government, or the security forces, is not the way. For example, we have a fantastic neighborhood where I live but we also make it a habit to debate neighbourhood measures and how to follow them up. We often agree, sometimes we disagree, but we always arrive at clarity and agreement. [[nl]]En tot slot is een derde succesfactor het detecteren, uitspreken en bespreken van emoties. Ervaring is niets zonder feedback. Jullie hebben waarschijnlijk net als ik wel een leerkracht gehad met 25 jaar ervaring die het toch klaarspeelde om saai les te geven. Als we het nalaten om frustraties uit te spreken, bijvoorbeeld tegen mensen die de regels aan hun laars lappen, zijn onze kansen om het beter aan te pakken heel erg beperkt. Dat aan de overheid overlaten, of aan de ordediensten, is niet de manier. Zo hebben wij een fantastische wijk, maar ook in onze wijk maken we er een gewoonte van om in debat te gaan over de maatregelen en hoe we die dienen op te volgen. Vaak zijn we het eens, soms zijn we het oneens maar altijd komen we tot duidelijkheid en afspraken.

[[en]]Doing the right things, reflecting and making agreements is obviously more difficult in times of crisis. So let's make it a habit to have both professional and personal meaningful experiences going forward. Let's ensure that immersion, the immersion in controlled chaos, becomes part of our way of living. When we combine that with the right reflections and the best agreements for the future, only then will this difficult period become meaningful. [[nl]]Doordacht de juiste dingen doen, reflecteren en afspraken maken is vanzelfsprekend moeilijker in crisistijd. Laten we er daarom een gewoonte van maken om naar de toekomst toe zowel professioneel als persoonlijk ervaringen op te doen. Laten we ervoor zorgen dat immersie, de onderdompeling in gecontroleerde chaos, een deel wordt van onze werkwijze. Wanneer we dat combineren met de juiste reflecties en de beste afspraken naar de toekomst toe, pas dan zal deze moeilijke periode betekenis krijgen.

‍

[[en]]More Streetfood for Thought? [[nl]]Meer Streetfood for Thought?