[[en]]3. Environmental Mastery [[nl]]Meesterschap over jouw omgeving (Environmental Mastery)
[[en]]Unlike other dimensions (eg. personal growth), mastering our environment is more difficult. The word "mastery" conjures up associations with development and education. The well-known development psychologist Piaget considers cognitive development from a biological perspective. In intellectual growth and development, according to his theory, two important principles are at work: organizing and adapting. Organizing tends to integrate processes into coherent systems. It is, for example, about bringing together two initially separate actions, the first is looking at and the second is catching something in a system where you perform them simultaneously. Adapting is the tendency of someone to interact with his or her environment and to become a master of it. This happens by attempting to fit something new into an existing system, assimilating it, then finding a way to accommodate the new into the existing. [[nl]]In tegenstelling tot de andere dimensies (bv. persoonlijke groei) is meesterschap over de omgeving moeilijker te vatten. Het woord “meesterschap” roept associaties op met ontwikkeling, onderwijs en educatie. De bekende ontwikkelingspsycholoog Piaget beschouwt cognitieve ontwikkeling vanuit een biologisch perspectief. Bij intellectuele groei en ontwikkeling zijn volgens hem twee belangrijke principes aan het werk: organiseren en aanpassen. Organiseren is de neiging om processen te integreren in coherente systemen. Het gaat bijvoorbeeld over het samenbrengen van twee aanvankelijk afzonderlijke handelingen, eerst kijken en dan iets vastnemen, in een systeem waarbij je ze simultaan uitvoert. Aanpassen is de neiging van iemand om te interageren met zijn of haar omgeving en er zo meester over te worden. Dat gebeurt door eerst iets nieuws te proberen inpassen in een bestaand systeem, assimileren, en door daarna het systeem aan te proberen passen zodat het nieuwe erin past, accomoderen.
[[en]]"Mastery over the environment comes from the ability in each of us to deal effectively with our lives, our challenge and our world and shape them." [[nl]]"Meesterschap over de omgeving vertrekt vanuit de bekwaamheid van ieder van ons om effectief met ons leven, onze uitdagingen en onze wereld om te gaan en deze vorm te geven."
[[en]]Despite the historical criticism of Piaget's theory, the importance of assimilation and accommodation is repeatedly demonstrated in studies on how people handle a changing environment. Expanding our "mastery" determines our well-being in the environment in which we live, both socially and economically. It is not surprising that someone's socioeconomic status contributes to a greater sense of mastery about his or her environment resulting in higher well-being. Logically, higher socioeconomic status increases one's actual control over his environment because greater financial resources effectively lead to more control of that environment. Consider, for example, the freedom of choice of a place of residence or the payment of medical care. Higher occupational status allows you to exercise greater control at work. A higher level of education can contribute to the development of better cognitive skills to deal with your environment. What is amazing, however, is that our evaluation of how we are in a socioeconomic way is not only a matter of fact but also of our perception. For example, a person with an objective high status can still feel that he has a low socioeconomic status. In this latter case, one's mastery over the environment is compromised. Conversely, we also see that people who feel that they score high on what they want to achieve socioeconomically, apart from the objective reality, also feel that they have more mastery about their environment. This leads us to the conclusion that self-acceptance is an important requirement for well-being. It also follows that objective parameters, such as low socioeconomic status, have no determinative value for feelings of satisfaction, pride or mastery. [[nl]]Ondanks de historische kritiek op de theorie van Piaget wordt het belang van assimileren en accommoderen herhaaldelijk aangetoond in studies over hoe mensen omgaan met een veranderende omgeving. Ons “meesterschap” uitbreiden, bepaalt ons welbevinden in de omgeving waarin we leven, zowel sociaal als economisch. Het zal zo niet verbazen dat de sociaal-economische status van iemand bijdraagt tot een groter gevoel van meesterschap over zijn of haar omgeving en resulteert in een hoger welbevinden. Een objectief hogere sociaal-economische status vergroot immers iemands feitelijke controle over zijn omgeving doordat meer financiële middelen leiden tot het effectief kunnen controleren van die omgeving. Denk bijvoorbeeld aan de vrije keuze van een woonplaats of het kunnen betalen van medische zorg. Een hogere beroepsstatus zorgt ervoor dat je meer controle kan uitoefenen op het werk. Een hoger onderwijsniveau kan dan weer bijdragen tot de ontwikkeling van meer cognitieve vaardigheden om met je omgeving om te gaan. Verbazingwekkend is echter dat onze evaluatie van hoe we er op sociaal-economisch vlak voorstaan, niet alleen een kwestie is van feiten, maar ook van onze perceptie. Zo kan een persoon met een objectief hoge status toch het gevoel hebben dat hij een lage sociaal-economische status geniet. In dit laatste geval wordt iemands meesterschap over de omgeving dan ook gecompromitteerd. Omgekeerd zien we ook dat mensen die het gevoel hebben dat ze hoog scoren op wat ze sociaal-economisch willen bereiken, los van de objectieve realiteit, ook het gevoel hebben dat ze meer meesterschap hebben over hun omgeving. Dit brengt ons niet alleen bij de conclusie dat zelfaanvaarding een belangrijke vereiste is voor welbevinden. Ook volgt de vaststelling dat objectieve parameters, bijvoorbeeld een lage sociaal-economische status, geen determinerende waarde hebben voor gevoelens van tevredenheid, trots of meesterschap.
[[en]]Based on the above it is therefore important that, despite the difficulties in understanding, we include mastery of the environment in our approach to increasing our personal and professional well-being. This can be strengthened by ourselves and others to actively work on our environment with an open mind and personal responsibility. The incentive to increase awareness, especially in developing a flexible vision to enable us to organize and adjust this environment, is essential for better well-being. Consider drawing up a study plan together with your children or exchanging tips on time management with your colleagues. To do this the investment in personal growth, the next dimension, is essential. [[nl]]Op basis van het bovenstaande is het dus belangrijk dat we, ondanks de moeilijkheden om het begrip te vatten, meesterschap over de omgeving meenemen in onze aanpak om ons persoonlijk en professioneel welbevinden te verhogen. Dit kan door onszelf en anderen te versterken om proactief, met een open blik, en met persoonlijke verantwoordelijkheid actief aan de slag te gaan met onze omgeving. Inzetten op een verhoogd omgevingsbewustzijn, en vooral op de ontwikkeling van een flexibele visie op deze omgeving zodat we ze kunnen organiseren en aanpassen, is essentieel voor meer welbevinden. Denk hierbij aan samen met de kinderen een studieplanning opstellen of tips rond time management uitwisselen met de collega’s. Hiervoor is het investeren in persoonlijke groei, de volgende dimensie, essentieel.
[[en]]4. Personal Growth [[nl]]4. Persoonlijke Groei (Personal Growth)
[[en]]"Personal growth is the aspiration of an individual to progress and develop himself or herself in different, often challenging situations, and believe that this can contribute to better well-being and (professional) effectiveness." [[nl]]"Persoonlijke groei is het streven van een individu om vooruitgang te boeken en zichzelf te ontwikkelen in verschillende, vaak uitdagende situaties en dit vertrekkend vanuit de overtuiging dat dit kan én bijdraagt aan meer welbevinden en (professionele) effectiviteit."
[[en]]The importance of the pursuit of personal growth, as defined above, is derived from two theories that are widely spread today. One is the Hope Theory that was shaped by Snyder's work. The starting point of this approach is that human actions are targeted, hence the importance of goals discussed in the previous article in this series. After setting a (life) goal, it is clearly essential that people also consider themselves competent to pursue this. This is called “Pathway thinking”, showing the paths that lead to a specific destination. "Agency thinking", believing that you will find the way, perhaps via a different path, is also crucial. When people do not make progress in achieving goals, they experience negative emotions and reduced well-being. Research indicates that this is more often the case than not, particularly in the aspect of reduced well-being leading to lower progress. Making progress and investing in ways to make progress can increase, rather than be a consequence of, well-being! [[nl]]Het belang van het streven naar persoonlijke groei, zoals hierboven gedefinieerd, komt uit twee theorieën die vandaag wijdverspreid zijn. Een eerste is de Hope Theory die vorm kreeg door het werk van Snyder. Het uitgangspunt van deze benadering is dat menselijke acties doelgericht zijn. Vandaar ook het belang van doelen, besproken in het vorige hoofdstuk van deze reeks. Na het stellen van een (levens)doel is het vanzelfsprekend essentieel dat mensen zichzelf ook bekwaam achten om dit na te streven. Dit noemt men “Pathway thinking”, het zien van de paden die tot een bepaalde bestemming leiden. Ook “Agency thinking”, geloven dat je de weg wel zal vinden, desnoods via een ander pad, is essentieel. Wanneer mensen geen vooruitgang meer boeken in het behalen van doelen, ervaren ze negatieve emoties en een verminderd welbevinden. Onderzoek wijst uit dat dit meer het geval is dan het omgekeerde, met name dat verminderd welbevinden zou leiden tot minder vooruitgang. Vooruitgang boeken en investeren in manieren om zelf vooruitgang te kunnen maken zijn dus een oorzaak en geen gevolg van welbevinden!
[[en]]The self-efficacy theory of Bandura adds another essential element: trust. People's trust in their ability to achieve desired results is the key determinant for their commitment and perseverance in pursuing these results. Confidence plays an important role in how people handle their professional and individual challenges. Research indicates that low self-confidence is a major cause of depression. People suffering from depression usually believe that they are less able than others to deal with the various challenges of life. Avoidance behavior against challenging situations is a direct consequence of a lack of confidence in their own abilities. [[nl]]De self-efficacy theorie van Bandura voegt daar nog een essentieel element aan toe: vertrouwen. Het vertrouwen van mensen in hun capaciteiten om gewenste resultaten te bereiken, is de belangrijkste determinant voor hun engagement en doorzettingsvermogen bij het nastreven van deze resultaten. Vertrouwen speelt een belangrijke rol in hoe mensen met hun professionele en individuele uitdagingen omgaan. Zo wijst onderzoek uit dat een laag zelfvertrouwen een belangrijke oorzaak vormt voor depressies. Mensen die lijden aan een depressie geloven meestal dat ze minder bekwaam zijn dan anderen om met de verschillende uitdagingen van het leven om te gaan. Ook vermijdingsgedrag tegenover uitdagende situaties is een direct gevolg van een gebrek aan vertrouwen in eigen capaciteiten.
[[en]]It is therefore very important that, as we strive for more well-being, we work on developing our competencies as well as our self-confidence. Allowing children to experiment or employees to make mistakes are steps in the right direction. That this demands effort, together with searching for new ways to see and discover, is beyond doubt. Therefore the next dimension, autonomy, is equally important. More about this in the next article. [[nl]]Het is daarom erg belangrijk dat we in ons streven naar meer welbevinden aan de slag gaan met het ontwikkelen van zowel onze competenties als ons zelfvertrouwen. Kinderen toestaan te experimenteren of medewerkers toelaten fouten te maken zijn alvast stappen in de juiste richting. Dat dit, samen met het zoeken naar manieren om nieuwe wegen te zien en te vinden, inspanning vraagt, staat buiten kijf. Daarom is de volgende dimensie, autonomie, evenzeer belangrijk. Daarover meer in het volgende hoofdstuk.
