[[en]]I remember especially the first CDs, the Nintendo Nes, my Kenner Star Wars figurines and the rise of Glam Metal. In addition to spandex and hairbands, this controversial music genre also gave us gems such as Motley Crue, Van Halen and Def Leppard. With “Bringin on the Heartbreak”, the latter became the first hard rock band ever to have a celebrated video on MTV. But it is their single “Rock of Ages” that brings me to the theme of this article on cooperation. The prelude is “It’s better to burn out than to fade away”, the rock ‘n roll synonym for ‘to stand still is to go backwards’. And that was just the wrong leitmotif for 2021. [[nl]]Ik herinner me echter vooral de eerste cd’s, de Nintendo Nes, mijn Kenner Star Wars figuurtjes én de doorbraak van Glam Metal. Naast spandex en haarbandjes bracht dit omstreden muziekgenre ons ook pareltjes als Mötley Crüe, Van Halen en Def Leppard. Met ‘Bringin on the Heartbreak’ werd deze laatste de eerste hardrock groep ooit met een gevierde video op MTV. Maar het is hun single ‘Rock of Ages’ die mij bij het thema van dit artikel over samenwerken brengt. De aanhef ervan luidt immers ‘It’s better to burn out, than to fade ayway’, het rock ‘n roll synoniem voor ‘stilstaan is achteruitgaan’. En laat dat nu het verkeerde leitmotiv zijn voor 2021.
[[en]]Over the last few months, professional reality has changed radically for most of us. The reaction to this was human, and we were quick to take action. Thrilled by the ‘illusion of control’, the overestimation of how much influence we can exert over a situation, we threw ourselves into alternative forms of work and homeworking. Portfolios were expanded via digital alternatives, the dictionary made some extra room for the verb ‘to zoom’ and colourful apps appeared as an alternative to human contact. [[nl]]Tijdens de laatste maanden veranderde de professionele realiteit immers ingrijpend voor de meesten onder ons. De reactie daarop was des mensens, we gingen snel over tot actie. Gesust door de ‘illusion of control’, de overschatting van hoeveel invloed we kunnen uitoefenen op een situatie, stortten we ons op alternatieve werkvormen en thuiswerk. Portfolio’s kenden uitbreiding met digitale alternatieven, het woordenboek maakte wat extra plaats voor het werkwoord ‘zoomen’ en kleurrijke appjes dienden zich aan als alternatief voor menselijk contact.
[[en]]But the breach between voluntary and mandatory homeworking soon came. It was no longer enough to be a good employee. At home we still bore on our frail shoulders the responsibilities of cooks, sanitation workers and teachers. And it was not only the fear of infection that held us captive. The fear of losing network connection also caused a severe attack of technostress. Not to mention the obligatory trips to the do-it-yourself store because of the impossible task of transforming the broom cupboard into a comfortable workspace. [[nl]]Maar de breuk tussen het vrijwillige en verplichte thuiswerken diende zich al snel aan. Niet langer volstond het om een goede medewerker te zijn. Evengoed torsten we thuis de verantwoordelijkheden van koks, sanitaire medewerkers en leerkrachten op onze broze schouders mee. En niet alleen de angst op besmetting hield ons in de ban. Ook de schrik om zonder netwerkverbinding te vallen veroorzaakte een stevige aanval van technostress. Om nog maar te zwijgen van de verplichte uitstapjes naar de doe-het-zelf wegens de onmogelijke opdracht het bezemhok om te toveren naar een comfortabele werkplek.
[[en]]The poor soul who could not work from home due to the nature of the job did not fare better. The coffee corner become off-limits, the canteen was replaced by lunch in the car, and it proved difficult to share the workload because the manager was sick at home. [[nl]]De arme ziel die door de aard van de job niet kon thuiswerken was er al niet veel beter aan toe. De koffiehoek werd verboden terrein, de refter maakte plaats voor een lunch in de wagen en de werklast bleek moeilijk te verdelen omdat de chef thuis uitziekte.
[[en]]It should therefore come as no surprise that the trade journals, and by extension all media, have reported on the emotional, mental or physical overload in the workplace in recent months. Our professional well-being is under pressure. A survey of 130 countries carried out by the World Health Organisation shows that almost 75% of organisations have noticed a decline in mental health and disruption to mental health services. [[nl]]Het mag dan ook geen verbazing wekken dat de vakbladen, en bij uitbreiding alle media, de voorbije maanden gewag maakten van de emotionele, mentale of fysieke overbelasting op het werk. Ons professionele welzijn staat onder druk. Een survey in 130 landen, uitgevoerd door de Wereld Gezondheidsorganisatie, wijst uit dat bijna 75% van de organisaties een disruptie vaststelden op het vlak van mentale gezondheid en de voorzieningen daarrond.
[[en]]And this is where it becomes painful. The road ahead requires marathon runners, not sprinters. In the coming year, various organisations will be faced with the task of adapting or radically changing their operations. The challenge for any form of cooperation, from large organisations to small teams, is therefore to maintain their change capability. This is only possible if employees remain mentally and physically capable of handling change. Change capability requires professional well-being. The question is how to maintain or improve this well-being. Fortunately, Bon Jovi can help us with this. [[nl]]En daar knelt het schoentje. De weg die we moeten inslaan vereist marathonlopers, geen sprinters. Verschillende organisaties staan ook nog het komende jaar voor de opdracht om hun werking aan te passen of ingrijpend te veranderen. Dé uitdaging voor elke samenwerkingsvorm, van grote organisaties tot kleine teams, is dan ook om het verandervermogen in stand te houden. Dit kan alleen als medewerkers mentaal en fysiek in staat blijven om veranderingen te dragen. Verandervermogen vereist professioneel welzijn. De vraag is hoe wat dat welzijn in stand houden of kunnen verbeteren. Daarvoor dringt een beter begrip van welzijn zich op. Gelukkig kan Bon Jovi ons hierbij helpen.
